De eerst keer dat Bo en ik elkaar zagen, voelde het direct goed. 

Ik stond in de gang, zij in de kamer waar ze daarna vier jaar zou gaan wonen. We kletsten honderduit over basilicum plantjes in de tuin (die er nooit zouden komen) en kruidenpotjes in de keuken (die er daadwerkelijk zouden komen!) Hoewel we elkaar slechts drie seconden kenden, voelde het alsof we al jaren vriendinnen waren. Terwijl we honderduit kletsen sprong ze nog een keer op een hobbel in het laminaat. Na een verzekering van de huisbaas dat ze die weg zouden halen, knikte ze  goedkeurend.

Uiteindelijk woonden we twee jaar samen in dat huisje en waren die gesprekken op de gang dagelijkse kost. Pas toen ik mijn kamer verliet om een halfjaar te studeren in Zuid-Korea besefte ik hoe sterk onze vriendschap door al die klets- kook- en tv momentjes eigenlijk was geworden.

Toen bleek dat ik na mijn uitwisseling nog een maand vrij zou hebben voor mijn college weer zouden beginnen, en zij precies diezelfde maand tussen haar stage en haar colleges had zitten, was de keus snel gemaakt: we zouden met ons hebben en houden op de rug een maand gaan backpacken. En zo sloten we elkaar in januari na vijf maanden weer in de armen. Voice berichtjes via whatsapp waren leuk, maar echt contact was toch veeeeeel beter!

Na twee weken rondreizen eindigde onze reis op het strand van Hikkaduwa. Als afsluiting van onze reis nog één laatste fotoshoot voor we weer  naar de kou en regen van Nederland zouden terugkeren